තැන්කූ ඔරකලයෝ !! තැන්කූ ඉන්ෆොටෙක් !!

                මෙච්චර දවසක් මේ කොළමේ මං ලිව්වේ නවකතාවයි, කවි වගේ අපබ්‍රංශ ටිකකුයි විතරනේ. ජීවිතේ හරි බෝරිං අප්පා.... ඉතින් මං හිතුවා පොඩි වෙනසකටත් එක්ක මගේ ජීවිතේ රසවත් සිදුවීම් කීපෙකුත් ලියල බලන්න... 


              නමෝ විත්තියෙන්ම පටන් ගන්නම්කො අපේ ක්ලාස් එකෙන්. ඒ වගේම මේක කෘතඥතාවයේ ලිපියක් විදියටයි ලියන්නේ.


                  හ්ම්... ඕන් ඉතින් (අපරාදේ.පොත් ගත්ත.සල්ලි) උ/පෙළ කරලා ඉවර වෙලා අයිසුත් වැඩිදුර පරිගණක අංශය ගැන ඉගෙන ගන්න කියලා පන්තියකට යන්න පටන් ගත්තා. Infortec International  ආයතනයේ. 2010/ 09/ 27 වෙනි සඳුදා මාත් ඉස්සෙල්ලම ක්ලාස් එකට ගියා. ඒ ගමන මගේ ජීවිතේ තීරණාත්මක, වැදගත් දවසක් වෙයි කියලා නම් එදා හීනෙන්වත් හිතුවේ නෑ. මං හිටියේ මගේ ඉස්කෝලේ යාලුවෝ එක්කෙනෙක්වත්  මේ ක්ලාස් එකට අවේ නැති එක ගැන පශ්චාත්තාපයෙන්. ඉස්සෙල්ලම දවස් දෙකේ ගෑනු ළමයි වෙනම , පිරිමි ළමයි වෙනම. පාඩුවේ ඉගෙන ගත්තා. ඒත් අපිට එහෙම ඉන්න පුළුවන් වුනේ සති දෙකක් විතරයි. මොකද ඊට පස්සේ ක්ලාස් එකේ හදනවා ගෘප්ස් කියල ජාතියක්.. එතකොට කොල්ලෝ , කෙල්ලෝ ඔක්කොටම අකමැත්තෙන් වුනත් මික්ස් වෙන්න වෙනවා.. :P :P


                 ඔන්න ඉතින් මාත් වැටුන ඔයවයින් එකකට. අපි මේ ගෘප් එකට නම තිබ්බේ 'Oracle' කියලා. කාලා වරෙන්කො ඉතින් ගෘප් එකේ කොල්ලෝ 7දෙනයි, මාත් එක්ක කෙල්ලෝ 4දෙනයි. අපේ පලවෙනි ප්‍රොජෙක්ට් එක තමයි ගෘප් එක ගැන profile එකක් හදන එක. ඔය වගේ වැඩකට ඉතින් මුළු ගෘප් එකේම අයගේ සහයෝගය , අදහස්  පට්ටම වැදගත් නේ. ඒත් ඉතින් අපි කතා කරන්න ටිකක් විතර ලැජ්ජයි. ඉස්සෙල්ලම කියලා ඉන්නම්කො කවුද මේ 'අපි' කියලා.


අපේ නඩ නායකයාගෙන් පටන් ගමු..

අරඹේ  (පට්ටම මීටරයක්)

ලලා අයියා (පතරංග මීටරයක්, වෙද සිසුවෙක්)

නෙරා අයියා ( දීමට නිර්වචන බොහෝමයි)

සුදු අක්කි ( හිනාවෙන්න ගියාම තැනක් නොතැනක් නෑ)

අමිල අයියා ( ආඳා කිව්වොත් හරි)

සුජී අයියා (කොට ජීවිතේ)

Pooh (මට අක්කි වුනාට මං කවදාවත් අක්කිවත් , මෙයා මට නංගිවත් කියලා නෑ තාම..)

සචිනි ( ටියුබ් ලයිට්)

මධූ ( කොල්ලොක් හොඳේ. මේකා නිසා බොහෝ චාටර් කා ඇත.)

මාරේ ( ගෘප් එකේ බාලම හාදයා. අජාසත්ත ජාතකෙත් රීමික්ස් කරයි.)

අන්තිමට Ice ( ශරීර කූඩුවෙන් ගෘප් එකේ පොඩිම කෙනා සහ ගෘප් එකේ චන්ඩියා... :P)

          අපේ ගෘප් එකේ පිරිමි ළමයි  7දෙනාගෙන් ලලා අයියා ඇරෙන්න අනිත් 6දෙනාම පිරිමි පාසල්වල ඉගෙන ගත්ත අය. ගෑනු ළමයින්ගෙන් සිතාර අක්කි (සුදු අක්කි) ඇරෙන්න අනිත් 3 දෙනාම බාලිකා පාසල්වලට ගිය අය. මේ ලියන මාත් ඉගෙන ගත්තේ බාලිකා විද්‍යාලයක. තේරෙනවනේ බරපතලකම??

ඊට හපන් යාළුකමට කීපදෙනෙක්ම ආශ්‍රේකරත් අයිස්ට කොල්ලෝ ජාතිය පේන්න බෑ ඔය දවස්වල... :P :P ඒත් ඉතින් එහෙම කියලා බෑනේ.. ප්‍රොජෙක්ට් එක කරන්නත් එපැයි.. ඒ මදිවට මං සොභාවයෙන්ම කියවනවා කියවනවා ඉවරයක් නෑ. ඒ ඉස්සර ඉඳන් මගේ හැටි. ඉතින් එහෙම කෙනෙක්ට කටපියන් ඉන්න හෙන ගේමක් දෙන්න වෙනවනේ. මං ක්ලාස් එකේ හිටියේ හරි අපහසුවෙන්.

            කොහොමින් කොහොමහරි පොඩි හිනාවකින් , වචනෙකින් දෙකකින් කතා කරන්න පටන් ගත්තා. දවසින් දවස ගෙවිල ගියා හැබැයි නිකන්ම නෙමෙයි ජීවිතේට අලුත් ආරම්භයක් , නැවුම් බලාපොරොත්තු එකතු කරගෙන. 'එක සමාන පියාපත් ලද්දෝ එකට පියාඹති' කියලා කතාවටත් කියනවනේ. ඒ වගේ අපි 11දෙනාගේත් බැඳීම එක සමාන වුණා. මේ බැඳීමේ පදනම වුනේ සහෝදරත්වය කියන අති මානුෂික හැගීම.(ඔය දිහා වෙන විදියට බැලුව අයත් හිටියා. තමන්ගේ මට්ටම් තම්මට්ටම් නේ ..P) වචනෙකින් ඇරඹුණු බැඳීමට දැන් අවුරුද්දකටත් වඩා වැඩියි. ඒ අවුරුද්දේ අපි ජීවිතේ ඉගෙන ගත්තා. ඉස්සෙල්ලම කතා නොකර පාඩුවේ හිටිය මං දැන් කියවනවා අනිත් අයට වදයක් වෙන තරමට. අනිත් අයත් එහෙමයි. මටම කියලා සහෝදරයෙක් නැති අඩුව මට දැනෙන්නේ නැත්තේ මේ සහෝදරයෝ නිසා.. මීට වඩා මේ ගැන කියන්න දේවල් ගොඩක් තිබුණත් හදවතේ තියෙන හැගීම් ලස්සන වචන වලට පෙරලන්න මට තාම තේරෙන්නේ නෑ..  ඒකට සමාවෙන්න..  

         ඔය අතරේ මළගෙවල් , දානේ ගෙවල් , get together , කස්ටිය ඉස්පිරිතාලේ නැවතුනු දවස් පවා තිබුණා. ඒ හැමදේකටම මේ සහෝදර බැදීම නිසා ලැබුණු දායකත්වය නම් කියලා ඉවර කරන්න බෑ. ෆොටෝස් 6000 ගානක photo collection එකක් තියෙනවා මගේ ළඟ ඔය පිස්සු වැඩ වල... :P :Dඅපේ ගෙවල් වල යන්න - එන්න, පර්ටියකට සෙට් වෙන්න, මැච් බලන්න ... ඔය අස්සේ තව ජල්තරස් වැඩ කෝටියයි... ඉඩ ලැබෙන හැටියට කියන්නම්කො..

         'හැම ජීව ප්‍රාණයකටම තමාගේම වසන්තයකුත් , තමාගේම සරත් සමයකුත් තියෙනවා'. ඉතින් මගේ ජීවිතේට සංක්‍රාන්තික සමයක් එළඹෙන්නේ ඔය අතරවාරයේ. මේ ගැන කියලා හිත හදාගන්න කවුරුත් මගේ ළඟ නැති වෙනකොට මට ඇහුම්කන් දුන්නේ, මාව සැනසුවේ , කොන්ද කෙලින් තියාගෙන ජීවිතේට මුණ දෙන්න මට කියලා දුන්නේ මේ පිස්සෝ , පිස්සියෝ ටික. ( ඒ ගැන කියලා මේ පොස්ට් එක ශෝකාලාපයක් කරන්න මං කැමැති නෑ... ) කොටින්ම කියනවා නම් මේ දෛවෝපගත හමුවීම නිසා තමයි මං දෛවය විශ්වාස කරන්න පටන් ගත්තෙත්..   :D

        ඔය පිස්සු කතා අතරේ අර අපි හදන්න පටන් ගත්ත ප්‍රොජෙක්ට් එකේ වැඩ ඉවර කරලා බාර දුන්නා.. නුවර බ්‍රාන්ච් එකේ ගෘප්ස් 71ක් අතරින් අපේ Oracle ගෘප් එක වැඩිම ලකුණු අරගෙන බ්‍රාන්ච් එකේ best group වුණා. (Collar up.. :P)  ඒ තමයි අපේ සහෝදරත්වයෙන් ශක්තියෙන් අපි ලබාගත්ත පළවෙනි ජයග්‍රහණය. තව ජයග්‍රහණ බොහෝමයි.

       මං පටන් ගන්නකොටම කිව්වා වගේ මේ හදන්නේ ස්තූතිය පුදකරන්න... ජීවිතේ , සමාජේ නොදැක්ක දේවල් විවෘත මනසකින් දකින්න , ජීවිතේ දිහා අලුත් ඇහැකින් බලන්න මං ඉගෙන ගත්තේ මේ අය නිසා. ඉතින් ස්තුතියි මගේ සහෝදර , සහෝදරියන්ට..... 

(මෙතනට ගැලපෙනවද මන්ද , ඒත් මේ මං ආසම වචන පේළියක්.. පොඩ්ඩක් වෙනස් කරා).

     'මා යළි ජීවිතයට ගෙනැවිත් , මට අලුත් විශ්වාසයක් දී, අලුත් බලාපොරොත්තු සහ ආලෝකය ලබාදුන් ඒ දවසටත් .. සහෝදරත්වය කියාදුන් ඔබ සියලු දෙනාටත් දේවාශිර්වාද ලැබේවා.... එදා පෑවූ ඉරටත් , එදා පවතී කාලගුණයටත් කෘතඥතාවය හිමිවේවා..!! - ගුරු ගීතය.

      ඒ වගේම අපිව ගෘප් එකක් විදියට එකතු කරපු Infortec International අපේ ආදරණීය ක්ලාස් එකටත් , ගයාන් සර්ටත් ගොඩක් ස්තුතියි....

මේ අපේ පලවෙනි ගෘප් ෆොටෝ එක..

මේ ක්ලාස් එකේ meeting එක දවසේ.

ගිය අවුරුද්දේ මගෙයි, මාරේගෙයි , අමිල අයියගෙයි birthday parties එක දවසක ගත්තා. මේ එදා... ටික දෙනෙක් අඩුයි.

        ඒත් එක්කම මේ වෙලාවේ මතක් කරලා දෙන්න ඕනේ තව කීපදෙනෙක් ඉන්නවා. මොකෝ ඔය අපේ පිස්සු වැඩ වලට මෙයාලත් හවුල් වුන නිසා. අපේ ගෘප් එකේ නොවුණට මෙයාලත් අපේ ක්ලාස් එකේ කස්ටියම තමයි.. අයිස්ට ගොඩක් ළඟ යාළුවො.. සහෝදරයෝ...

චින්ති අයියා ( අර ක.............. සිදුව කියන කෙනා එහෙමනෙමයි හොඳේ.. )

පැතුම් (මෙයා ගැන වැඩිය කියන්නේ නෑ.. :ප් )

රේ (නම ටිකක් අමුතුයි නේ?)

මිහිරාන් ( ටිකක් තඩි.. :p)
කාංචි (කොල්ලෙක් හොඳේ .. කාංචන )
නීලේ ( නිසංසල නීලනුවන් )

        අයිස් ඔයාලට ආදරෙයි හැමදාම.... කවදාවත් ඔයාලගෙන් ලැබුණු ආදරේ , සෙනෙහස , රැකවරණය , සහෝදරත්වය අමතක වෙන්නේ නෑ මට. අමතක කරන්නෙත් නෑ.. අමතක කරන්නත් බෑ... ඉතින් අයෙත් පාරක් ස්තුතියි ඔයාල හැම කෙනෙක්ටම.. ඒ වගේම ඔයාල හැමෝටම වාසනාවන්ත අනාගතයක් ප්‍රර්ථනා කරනවා.. :) :*

ජයවේවා!!

ප/ලි : අපේ මේ හමුවීම නිසා මං දැන් බාලක ,බාලිකා පාසල් සංකල්පයට විරුද්ධයි. කවදහරි මගේ ළමයින්ව දන්නේ නම් මිශ්‍ර පාසලකට කියල දැන්ම තීරණේ කරලා තියෙන්නේ.. හිකිස්..