~මහිම මන්දහාසි~ 23වන කොටස [අවසන් කොටස]

     සඳුට කෝල් එකක් දෙන්න බැරි නිසාම මං මැසේජ් එකක් දාල ඇහුවා කොහෙද ඉන්නේ කියලා. කට්ටිය මාව දාලා හෝල්ට් එකටත් ගිහින් ඉවරයි. 


     'Wade shape da ban?' සඳු ඇහුවා. මොනවා කියන්නද කියලා හිතාගන්න බැරි නිසා මං හොරෙන් මහිම දිහා බැලුවා. කිසිම ගානක් නැතුව හුරතල් විදියට කතා කර කර මං ලඟින් ඇවිදගෙන එන මහිමව දැක්කම මට හිතුනේ ශේප් කියලා කියන්න. ඒත් මේ අවසානයක්ම නොවෙන නිසා ඒ ගැන තීරණේ කරන්න වෙලා වැඩියි කියලත් මට හිතුණා. 


     'i hv no idea Sandu.. :/ ' 


     'hmm... dn't worry sudu. lts c' සඳු එහෙම කිව්වේ මගේ හිත සනසන්න වෙන්න ඇති.


     'කාටද දැන් ඔය හෝ ගාලා කොටන්නේ?' පාර අයිනේ තිබුණු පුංචි ගල් කැටේකට පයින් ගහන ගමන් මහිම මගෙන් ඇහුවා. මං ඒ ප්‍රශ්නෙට හිනාවකින් විතරක් උත්තර දීලා පාඩුවේ හිටියා.

     'යාලුවොන්ට නේද?' ආයෙත් මහිම. ඇස් ලොකු කරලා පුදුමෙන් වගේ මං මහිම දිහා බැලුව විදියට එයාට හිනා ගියා.

     'හ්ම්.... '  තමන් මේ ලෝකේ වැඩියෙන්ම ආදරේ කරන හිනාවේ හිමිකාරයත් එක්ක හවස් යාමේ, පාලු පාරක, ඇවිදගෙන යන්න අකමැති මොන කෙල්ලද? ඒ නුපුරුදු හැගීම කිසිම අඩුවක් නැතුව මං ඒ මොහොතේ වින්දා.  තොරතෝංචියක් නැතුව කියවන ගමන් පුංචි ගල් කැටයක් ෆුට්බෝලයක් කරගෙන පාර පුරා දුවන මහිමව දකිනකොට හිතට දැනෙන සතුටට හිත පුපුරලා යයි කියන මෝඩ සිතිවිල්ලක් පවා ඒ වෙලාවේදී මගේ හිතට ආවා. 

     ඒ නලියන තරු ඇස් වලට, දඟකාර හිනාවට වහවැටුණු මගේ හිත මහිමගේ කෙලින් කතාවට, නිර්ව්‍යාජ ගතිගුණ වලටත් ආදරේ කරන්න පටන්ගෙන කියලා ඒ වෙලාවේදී මට දැනුණා.

_______________________________________________________

     දොඩම්වල හන්දියෙන් මහිමට සමු දීලා, යාලුවොත් එක්ක බස් එකේ ගෙදර එන මොහොතේ පවා මගේ හිත තිබුනේ මහිම ළඟ. මහිම දුන්න ලියුම ගැන කිව්ව නිසා යාලුවොත් මගෙන් වැඩි විස්තර අහන්න ආවේ නෑ. මගේ හිතේ තිබුණු දෙගිඩියාව එයාලටත් දැනෙන්න ඇති කියලා මට හිතුණා. 

     ගෙදර ආව ගමන් මුණවත් හෝදන්නේ නැතුවම ලියුම බලන්නම් කියලා හිතුවට ඒකට අම්මිගෙන් ඉඩක් නම් ලැබුණේ නෑ. 'දවස තිස්සෙම රස්තියාදුවේ ගිහින් ඇවිත්, යනවා ගිහින් ඇඟ හෝදගන්නවා' අම්මිගේ තරවටුව නිසාම දඩි බිඩියේ ඇඟ සෝදාගෙන කාමරේට ආවම හිතටත් ලොකු සැහැල්ලුවක් දැනුණා. අම්මි එහාට මෙහාට වෙනකන් ඉඳලා කාමරේ දොරත් වහලා ඇවිත් මං ඇඳෙන් ඉඳගත්තා. හවස මහිම දුන්නු, පරිස්සමට පර්ස් එකේ දාගෙන ආව ලියුම මං අතට ගත්තේ මහිමට වුණු පොරොන්දුවත් මතක් කරන ගමන්. පුංචි අළු පාට බෑග්  එකත් පැත්තකින් තිබ්බේ හොරෙන්වත් බෑග් එක  ඇතුල නොබලමයි.

     'තාම තෑගී බැලුවේ නෑ නේද හොර පුසී? ෂුවර් නේ?  (ශිෂ්‍යත්ව පන්තියේදී ලියුමක් ලිව්වට පස්සේ මේ ලියුමක් ලියනවමද කොහෙද.. වැරදි ඇති,ගණන් ගන්න එපා හොඳේ. අනික අකුරු කැතයි කියන්නත් එපා හරිද.)' ලියුම් කවරෙන් ලියුම එලියට ගන්නකොටම කුරුමිණි අඬු වගේ පුංචි අකුරු වලින් මහිම ලියල තිබ්බ දේවල් දකිනකොට මගේ මූණට හිනාවක් ආවේ නොදැනුවත්වම වගේ.

     හිනා ගියාට මොකද ඊට පස්සේ නම් හිතට දැනුනේ ලොකු දෙගිඩියාවක්. මහිම ඕනෙවටත් වඩා හොඳින් හැසිරුන එක මට ඒ වෙනකොටත් ලොකු ප්‍රශ්නයක් වෙලා තිබුණේ. බයටමද කොහෙද අත් දෙකත් වෙවුලනවා. ලියුම දිග අරිනවද නැද්ද කියල හිත හිතා ඉන්නකොටම කෝල් එකක් ආවා. මං හිතුවේ මහිම වෙන්න ඇති කියලා. ඒ සිතිවිල්ල නිසා හිතේ බය දෙගුණ වුණා. ඒත් කෝල් එක සඳුගෙන් කියලා දැනගත්තම මට දැනුනේ ලොකු අස්වැසිල්ලක්.

     'Hello'

     'ලියුම බැලුවද?'

     'තාම නෑ.'

     'ඇයි බං මං හිතුවා දැන් බලලත් ඇති කියලා. මෙච්චර වෙලා පොල් ගෑවද? '

     'අනේ මට බයයි සඳු' මං ඇත්තම කිව්වා.

    'ආ..... ඒක හරි කතාවක් නේ. මොකෝ ලියුම අස්සේ යකෙක් ඉන්නවද? අනේ මේ විශ්. නිකන් මෙතන හුරතල් නොවී ඕක බලලා අපිටත් කියන්න'

     හවස තරහ ගිය විදියටම සඳුට ඒ වෙලාවෙත් තරහ යන්න ඇති කියලා මට හිතුණා. සඳු ෆෝන් එක තිබ්බට පස්සේ මං ආයෙත් ලියුම අතට  ගත්තත් එක පාරටම දිග අරින්න බය හිතුණා. යකෙක් නොහිටියත් ඒ ලියුම ඇතුලේ මගේ හීන විනාස කරන්න පුළුවන් බෝම්බයක් තියෙයි කියලා මං බය වුණා. ඒත් ඕනේ දුකක් දෙකයි පනහයි කියලා ලියුම කියවන්න තීරණේ කරේ සඳුගේ වචන මතක් වුණ නිසා.

     පිස්සු කේස් එක විශ්මි ට, මුළු ඇඟම පණ නැති වෙලා යනවා වගේ දැවිල්ලක් එක්කම මං ගල් ගැහුණේ මහිම ලියලා තිබුණු ආමන්ත්‍රණේ දැකලා. මීට් වෙන්න කලින් ලිව්ව ලියුමක මන්දහාසි නැතුව විශ්මි කියලා තිබුණේ කොහොමද කියන සැකෙත් එක්ක මං ඉතුරු ටික කියවන්න පටන් ගත්තා. 

     'හරි ඉතින් දැන් ඇස් දෙක නළලේ තියාගෙන හිටියා ඔය මදැයි. දැන් අර බෑග් එකේ දම් පාට ලොකු රැපින් එකෙන් රැප් කරලා තියෙන තෑග්ග දිග ඇරලා බලලා ඉන්නකෝ. ප්‍රශ්නෙට විසඳුම එතන ඇති. ' මහිම කොහොම කිව්වත් ඇස් නළලේ තියාගෙනම මං බෑග් එකෙන් ඒ පාර්සලේ අරගෙන හිමින් දිග ඇරියා. මගේ නැති වුණ ඩයරිය? මං අලවලා තිබුණු එකම එක ස්ටිකර් එකක්වත් අඩු නැතුව,නැති වෙද්දී තිබුණු විදියටම මගේ ඩයරි එක තිබුණා. ඒත් ඒක කොහොමද මහිම අතට ගියේ කියලා දැනගන්න තිබුණු කුතුහලේ නිසාම මං අයෙත් ලියුමට එබුණා. මටත් නොදැනිම මුළු ලියුම පුරාම දුවන්න දඟලන ඇස් බොහොම අමාරුවෙන් එක්තැන් කරගෙන මං නවත්තපු තැනින්ම කියවන්න පටන් ගත්තා.

     'ඔයාගේ නැති වුණු ඩයරිය. මන්දහාසි වගේම මාත් හොඳ නළුවෙක් තමයි හරිය. දැන් හිතනවා නේද මේක කොහෙන්ද මට කියලා? ඔන්න එහෙනම් ඉස්සෙල්ලම කිව්වා සොරි කියලා. මං ඕක හොරකම් කරා. ඔයා කොහේහරි ගිහින් හිටිය දවසක මං ඔයාලගේ දිහා ආවේ මධූ අයියව හම්බවෙන්න. ස්පෝර්ට්ස් මීට් එකේ වැඩ වගයක් කරන්න නෙට් යූස් කරන්න ඕනේ වුණත් මධූ අයියගේ ලැප් එකේ අවුලක් නිසා අපි ඔයාගේ කම්පියුටර්  එකෙන් නෙට් ගියා කියමුකෝ. ටික වෙලාවකින් ටී ෂර්ට් ඩිසයින් එකක් ඇඳගන්න කොලයක් හොයන්න මං ඔයාගේ පොත් රාක්කෙ අවුස්සනකොට ඔයාගේ ඩයරි එක මෙසේ උඩට වැටුණා. කාගේවත් ඩයරි එකක් බලන්න උවමනාවක් නැති වුණත් ස්ටිකර් තොගයක් අස්සේ මන්දහාසි කියලා තියෙනවා දැකලා මං ඩිම් වුණා. ඒ කුතුහලේ නිසාම මධූ අයියා එහා මෙහා වෙනකන් ඉඳල ඩයරිය ඉස්සුවා.' හප්පේ ඒ ටික දැක්කම මට හුස්ම ගන්නත් අමතක වුණා.. ඩයරිය නැති වුණු එකට මං සැක කරේ අපේ අයියව. මහිම කියලා නම් හීනෙකින්වත් හිතුවේ නෑ. බලාගෙන ගියාම මේ තරු ඇස් ඇති කුමාරයත් හොඳ නළුවෙක් තමයි. හැමදෙයක්ම දැනගෙනත් බබා වගේ හිටිය හැටි. ඒ ගැන හිතනකොට නම් මට දැනුනේ පොළොව පලාගෙන යන්න තරමට ලැජ්ජාවක්.

     'ගෙදර ගිහින් නිවාඩු පාඩුවේ මං ඔයාගේ මුළු ඩයරි එකම කියෙව්වා. තරහ නෑනේ මාත් එක්ක? තරහ වුණත් දැන් ඉතින් කරන්න දෙයක් නෑ හොඳේ. මේ, ඒක නෙමෙයි මොනවද අර මං ගැන ලියල තියෙන්නේ ආ?? හප්පේ මට ඒවා දැකලා ලජ්ජා හිතුනා අප්පා. සිරාවට මගේ හිනාව ලස්සනයිද? අම්මප මට කවදාවත් එහෙම හිතිලා නෑනේ. ඒ මදිවට ඇස් දෙකත් ලස්සනයිලු. කවුරුත් මං ගැන ඔහොම කිව්වමද කොහෙද. ලැජ්ජාවේ පණ යනවා.' ඒ වෙලාවේ මහිමට වඩා ලජ්ජා හිතුණේ මට.

     'විශ්මි, යාලුවොත් එක්ක සමනලියක් වගේ සැහැල්ලුවෙන් ඉන්න ඔයාව  මං ඉස්සර ඉඳන්ම ක්ලාස් එකේදී දැකලා තියෙනවා. ඒත් ඔයා මාව දැක්කේ අන්තිම දවසේ කියන එක නම් මට විශ්වාස කරන්න බෑ ඇත්තටම. සමහරවිට ඔයාට මාව විශේෂයෙන් පේන්න ඇත්තේ එදා වෙන්න ඇති.'  ඇත්තටම මට ඒ ගැන ඉස්සෙල්ලම හිතුණේ ලියුම කියවද්දී. මං මහිමව කලින් දැකලා නැති වෙන්න බෑ. මට විශේෂයක් නොවෙන්න ඇති. 'එදා ක්ලාස් එකේදී ඔයා මං දිහා කීප සැරයක්ම බලනවා දැකලා අපේ උන් මාව කෑවේ නැති එක විතරයි. මාත් නොදැක්කා නෙමෙයි, මාත් දැක්කා.... ඒත් මට ඔයාව විශේෂයක් වුණා කියලා බොරුවක් කියන්න තරම් මං ආත්මාර්ථකාමී කොල්ලෙක් නෙමෙයි විශ්. ඒ වෙලාවේ ඇත්තටම ඔයාව මට විශේෂයක් වුණේ නෑ.' නොසන්සුන් සිතිවිලි නිසා එක පාරටම හිත හිරි වැටුණා කියලා මට තේරුණත් මහිම අවංකව කිව්ව කතාව ගැන හිතේ ඇති වුණේ පැහැදීමක්. ගෑනු ළමයි කීපදෙනේක්ගෙම අවධානයට ලක්වෙන ඉලන්දාරියෙක් වුණු මහිමට මාව විශේෂ නොවුණු එක පුදුමයක් නෙමෙයි.

     'ඒත් එදා හවස, ඔයා මධූ අයියත් එක්ක බයික් එකේ නැගල යනවා දකිනකොට ඔයා දිහා නොබලා අහක බලාගෙන හිටියේ ආඩම්බරකමකට නෙමෙයි.ඉරිසියාවක්ද මොකද්ද මන්ද එක පාරටම හිතට දැනුණා නිසයි. ඒත් පහු වෙනිදා ඔයා මධූ අයියගේ ගර්ල්ෆ්‍රෙන්ඩ් නෙමෙයි නංගි කියලා දැනගත්තම හිතට සැහැල්ලුවක් දැනුණා. ඒ සතුටට විසිල් එකක් ගැහුවමනේ නපුරිච්චි වගේ මට බැන්නේ. මතකද?' දෙයියනේ ඒ දේවල් කොහොම අමතක කරන්නද.. හවස මීට් වෙලා ගියාට පස්සේ මහිමගෙන් තම මිස් කෝල් එකක්වත් නෑ. මං තිබ්බෙත් නෑ. ෆෝන් එක අතට අරගෙන කෝල් කරන්නත් හදලා ඉතුරු ටිකත් කියවලාම කෝල් කරන්න තීරණේ කරා.

     'ඊටපස්සේ මං ඔයාලගේ ගෙදර ආව ගිය දවස් වලයි, අපේ කට්ටියව දැක්ක ගමන් හොරෙන් හොරෙන් ඔයා මාව හොයනවා මට නොතේරුණා නෙමෙයි විශ්මි. ඒත් මං පුළුවන් තරම් ඔය ඇස් මග ඇරලා ඉන්න උත්සාහ කරා. ඒ මධූ අයියා නිසා. මං ඔයාගේ අයියට ගොඩක් ගරු කරන නිසා. ඔයාට මතක ඇතිනේ දවසක් අයියා අපි දෙන්න දිහා අමුතු විදියට බැලුව හැටි. මට එයාගේ විශ්වසේ නැති කරගන්න ඕනේ කමක් තිබුනේ නෑ.. අර දවසක් ඔයා හැදුව තේකක් බීල හැමෝම රසයි කිව්වත්, මං මුකුත් නොකිය පාඩුවේ හිටියේ මගේ නපුරුකමට කියලා ඔයා ලියල තිබුණා. නෑ විශ්මි, මං නපුරු නෑ. නිකරුනේ ඔයාටත් බලාපොරොත්තු දීලා මාත් බලාපොරොත්තු තියාගන්න මං බය වුණා'

     'ඒත් පස්සේ ඉතින් කට්ටිය එකතු වෙලා මගේ නම්බර් එක හොයාගෙන මං ගැන හොයන්න ගහපු ප්ලෑන් එක නම් නියමයි හොඳේ.. ඒ වැඩේ නම් මගේ හිතට ඇල්ලුවා සිරාවටම' හප්පේ... මං හිතුවේ මහිමට ඒකට තරහ ගිහින් ඇති කියලා. 'මට අහු නොවුණා නම් තවත් නියමයි. දැන් ඒ හොයාගත්ත විදියට මං හොඳයි ද?'

     'ඔයා තහනම් කරපු මාතෘකාව ගැන කතා කරන්න මට දැන්වත් අවසරද මැඩම්?? නැති වුණත් කරන්න දෙයක් නෑ ඉතින්. ඔයා මට ආදරෙයි විශ්මි. මං ඒක දන්නවා. මට ඒක දැනෙනවා. ඒත් කෙලින් ඒ ගැන මට කියන්න තරම් ඔයා ශක්තිමත් නෑ කියලත් මං දන්නවා. ඒ නිසයි මං මන්දහාසිට ආදරෙයි කිව්වේ. අවංකවම මං හිතුවේ ඔයා මට පැනපු ගමන් කැමති වෙයි, ඊට පස්සේ ඇත්ත කියයි කියලයි. ඒත් පස්සේ තේරුණා මං වැරදි කියලා. ඔයාගේ ආදරේ ඒ තරම් පහත තත්වෙකට දාන්න තරම් ඔයා මෝඩ කෙල්ලෙක් නෙමෙයි කියලා මං දැනගත්තා. ඒ ගතිගුණේට මං ආදරෙයි ඇත්තටම.'මගේ හිතේ ඇති වුණු හැගීම කියන්න මට වචන නෑ. සතුට වැඩිකමට ඇස් වල කඳුළු පිරුණා.

     'විශ්මි... මං ආදරෙයි ඔයාට. හැගීමකට වහල් වෙලා තාවකාලික සැනසීමක් හොයන්න නෙමෙයි. ජීවිත කාලෙම පරිස්සම් කරලා තියාගන්න පුළුවන් ආදරයක් ඔයාට දෙන්න මට පුළුවන්. හැමදාමත් ලඟින් ඉඳන් මට ආදරේ දෙන්න ඔයාට පුලුවන්ද? මොනම ප්‍රශ්නේ ආවත් දාල දුවන්නේ නැතුව, ප්‍රශ්න වලට මාත් එක්කම විසඳුම් හොයන්න, මට ශක්තියක් වෙන්න ඔයාට පුලුවන්ද? ඔයාට එහෙම පුළුවන් නම් මට ඔයාගේ ආදරේ දෙන්න විශ්මි. මට මාව විශ්වාසයි. ඔයාට ඔයාව විශ්වාසද? ඔයාගේ ආදරේ විශ්වාසද?' මට මාව විශ්වාසද? මං මගෙන්ම ඒ ප්‍රශ්නේ ඇහුවා.

     'මේ ලියුම කියවලා ඉවර වුණාම මට උත්තරයක් ඕනෙමයි හොඳද... එක්කෝ 'හා' නැත්තන් 'බෑ' දෙපැත්තට වැනෙන්න බෑ කෙලින් උත්තරයක් ඕනේ මට. අනිත් එක....... මං හැමදාම දකින්න ආසයි නිදහසේ, කැටයම් නැති චාම් විදියට ජීවත් වුණු විශ්මිව. ඔයාගේ පුංචි, අහිංසක හිත සංකීර්ණ විකාරයක් කරගන්න එපා පැටියෝ. එහෙම කෙල්ලොන්ව මට පේන්න බෑ.'

     'හම්මෝ යන්තම් මේ මගුල ලියල ඉවරයක් කරගත්තා. දැන් ඔයා මේ මාගල කියවලත් ඉවරයි. ඔයාගේ ඇස් වල කඳුළුද? ඔයාට අඬුනා නම් මට සමාවෙන්න විශ්මි. ආයෙත් ඔයා ඇස් වල මං නිසා කඳුළු පිරෙන්න ඉඩ තියන්නේ නෑ කියලා මං පොරොන්දු වෙන්නම්.'

     'බුදු සරණයි වස්තුවේ. පරිස්සමට ඉන්න. පිළිතුරු බලාපොරොත්තුවෙන් පසු වෙන අහිංසක කොල්ලෙක්මි.. :*** ;)' ලියුම කියවලා ඉවර වෙලා මං විනාඩි දහයක් විතර කොට්ටෙට මුණ ඔබාගෙන අඬන්න ඇති. අන්තිමේදී මුළු දුකම හෝදගෙන ගිහින් ඉතුරු වුණේ මගේ ආදරේ සතුට විතරමයි. හිත ඉල්ලන දෙයල් ලැබෙන කෙනෙක් කොයි තරම් නම් වාසනාවන්ත ද? මාත් වාසනාවන්තියක් කියලා දැනෙනකොට හිතේ ඇති වෙන්නේ අහිංසක ආඩම්බරයක්. ඒ හුරතල් හිනාවේ, තරු ඇස් වල අයිතිකාරයා මගේම විතරයි කියලා හිතෙනකොට හිතට දැනෙන ආඩම්බරේ ලෝබකම වෙන්නත් ඇති.. ඒත්........ මං කැමතියි ඒ ලෝබකමට. 

     මං ෆෝන් එක අතට ගත්තේ මහිමට කතා කරන්න හිතාගෙන. ඔයාල හිතන්නේ මං මහිමට මොනවා කියන්න ඇති කියලද? හා?? බෑ?? ඒ දෙකම නෙමෙයි.

'මහිම, ඔයාට වගේම මටත් මාව විශ්වාසයි. මගේ ආදරේ විශ්වාසයි.'

~නිමාවක් නොවේ මේ ඇරඹුමක් නිසා~

_______________________________________________________

ආදරණීය අවසානයක් නිසා ආදරණීය දවසකම ඔයාලට අවසන් කොටස දෙන්න හිතුනා.

ආදරණීය ආදරවන්තයින්ගේ දිනයක් වේවා!

ප/ලි : ~මහිම මන්දහාසියේ~ පසුවදනක් සමගින් ඉක්මනින් හමුවෙමු! කාර්යබහුල සතියක් වුණු නිසා මට කට්ටියගේ පෝස්ට්ස් ගොඩක් මග අරුණා. ඉක්මනින් ඇවිත් යන්න එන්නම්.. :)